Mrówka

W pociągu Intercity po ścianie korytarza
maleńka mrówka biega! Cóż? Mrówkom też się zdarza
wsiąść w pociąg byle jaki, przez nadmiar ciekawości
i zaznać nie ?wolności?, lecz strasznej ?bezradności?.

Bezładnie mrówka biega… Jej czułki drżą nerwowo,
a pociąg pędzi naprzód. Żal mi jej, daję słowo?
I żadna to pociecha, że do stolicy jedzie,
bo przecież obiektywnie jest w niesłychanej biedzie.

A ileż w tym metafor! Cóż? Jedzie w dal nieznaną!
Lecz któż z nas może wiedzieć, gdzie będzie jutro rano?
Każdy z nas ? jak ta mrówka bezradny jest i mały
i biega zbyt nerwowo, co nieco ogłupiały?

to wsiada do pociągu, to samolotem lata,
choć pyłkiem jest maleńkim w proporcji do wszechświata
a nasze dzieła wszystkie i trudy nasze wszelkie
w analogii do mrówczych ? w zasadzie są niewielkie?

Bezradnie zagubieni w codziennych naszych sprawach
jesteśmy zbyt łamliwi, nietrwali tak, jak trawa,
przed nami los nieznany, ulotnych zdarzeń kilka,
a jednak żyć jest pięknie ? choć życie jest jak chwilka?

Słowo o tolerancji

Nie oceniaj innych ludzi miarką
wziętą z twego życia
bo wyniki tych pomiarów
będą zawsze bez pokrycia?

Pozwól, aby ludzie byli
nieco inni niż twój wzorzec
bowiem, że coś jest ?inaczej?,
to nie zawsze znaczy ?gorzej??

Milczenie jest złotem

Zważaj, co mówisz, dobry człowieku!
przecież historia uczy od wieków,
że jest niezdrowo, kiedy się powie
wszystko co w sercu jest oraz w głowie?

Dziś się wykrzyczysz? lecz za to jutro
serce ci wyrwą, głowę ci utną,
a słowa twoje ? skoro je znają,
przeciwko tobie wykorzystają?

Życie

W walce z czasem jesteśmy bezradni jak dzieci?
on pędzi – dni nie licząc, lat, dziesięcioleci
i zmienia nam poglądy, temperament, postać?
?nikt poza jego wpływem nie może pozostać.

A jednak przemijanie jest też szansą na to,
by przyszłość mogła cieszyć jaśniejszą poświatą
gdyż po zimie ożywa nawet gołoborze?
Uwierz! Także i tobie los dopomóc może?