Refleksja teatralna

W życiu zupełnie jak w teatrze
nie wszyscy grają główne role
a los marzenia koryguje
niosąc swe dole i niedole.

Lecz jest przykładów na to wiele,
że można jednak podziw wzbudzić,
gdy gra się szczerze i prawdziwie
a nie małpuje innych ludzi.

Jak legendarny ?stary wiarus?
do końca warto trzymać fason
i nawet jeśli sił brakuje
grać wciąż z uczuciem oraz z klasą.

Skoro Reżyser Dziejów dał nam
epizod zagrać choć przez chwilę
to nie kwękajmy, że ?tak mało?
lecz cieszmy się, że dał ?aż tyle?!

Oblicza szczęścia

Szczęście różny wygląd miewa:
raz rozkosznie z nudów ziewa,
innym razem pachnie kawą,
lub daleką w świat wyprawą.

Może być nieproste wcale,
generować koszty? ale
może też być chwilą na to
by się przyjrzeć zwykłym kwiatom.

Szczęście może przynieść praca
lub to, że się z niej powraca,
plan odkrywczy, myśl radosna
albo fakt, że przyszła wiosna!

Czasem mieszka pośród ludzi,
lub rytm tanga je rozbudzi,
ale czasem szczęście gości
wśród bezludnej samotności?

Szczęściem może być czyjś dotyk,
latem promień słońca złoty,
spokój serca, cisza błoga
oraz? mądra wiara w Boga.

Człowieka portret własny

Człowiek to dwunożne zwierzę,
sercem wielkie, grzechem małe,
zawsze nieprzewidywalne,
dziwne i niedoskonałe.

Chodzić może pojedynczo,
w parach, albo biega stadnie,
umie frunąć ponad gwiazdy,
lecz też może skończyć na dnie.

Kiedy miłość spotka, światło
jego dni rozjaśnia szare,
wpierw jej wierzy bezgranicznie,
potem łatwo traci wiarę?

Pragnie, aby los mu zesłał
mannę z nieba niespodzianie?
mówi wtedy coś o szczęściu,
ale szybko zmienia zdanie.

Ceni to, co jest dalekie,
to, co bliskie ? lekceważy,
pełne stresów lata dłutem
wiek rysuje mu na twarzy.

Chciałby? mógłby? myśli? tęskni?
marzy? wątpi? traci? szuka?
a gdy przebrnie twórcze męki
to powstaje z tego sztuka.

W końcu płomyk jego życia
traci złoty blask po trochu,
aż zostaje wspomnień kilka
i niewielka garstka prochu?

Sekret

Jesteś punktem najjaśniejszym
w mym intymnym, małym świecie,
snem i jawą, treścią wierszy,
choć są tak niewinne przecież?

Jesteś piękna jak poemat,
cenna jak najszczersze złoto,
a gdy cię w pobliżu nie ma nie ma
świat jest pustką i tęsknotą.

Skrywasz w sobie uczuć zorzę,
smak przynosisz, co nie znika,
wszystkim jesteś, czym? nie może
i czym może? być? muzyka!