Olśnienie
Żyję, myślę, czuję, trawię,
sny i jawę mam w kolorze,
mogę robić wszystko prawie?
czyż być lepiej komuś może?
Muzeum
Muzeum to szczególne miejsce
gdzie za gablotek szkłem spoczywa
nie tylko mienie przodków naszych,
lecz pamięć o nich nadal żywa?
Wszak złoty pierścień był zapewne
czyjejś miłości potwierdzeniem,
choć dziś pokryty warstwą kurzu
jest tylko dawnych uczuć cieniem.
Tamte skorupy były misą?
czas z nią się obszedł bez litości
choć jeszcze smak pamięta potraw,
które niesiono w niej dla gości.
Miecz wyszczerbiony, hełm pęknięty,
pogięta zbroja i grot strzały
tragedii ludzkich są dowodem
po wiekach mocno przerdzewiałym.
Buty skurczone ze starości,
tkanina całkiem wypłowiała?
ale nieznana nam osoba
szczęśliwa była, że je miała.
Tu leży kilka drobnych monet,
o nich pamiętać również trzeba,
bo gdy godzina czarna przyszła
starczały na bochenek chleba.
Muzeum w oczywisty sposób
zawsze nam przypomina o tym,
że w każdym miejscu i epoce
ważni są ludzie, nie przedmioty.
Bajka o ośle
O osłach mówi się niepochlebnie,
że są uparte i narowiste,
lecz ten, kto taką łatkę im przypiął
miał o przyrodzie pojęcie mgliste?
Owszem, są takie zwierzęta, które
zawsze spełniają człowieka wolę
po czym spadają w przepaść lub giną
wchodząc tam, gdzie jest minowe pole.
Osły nie wierzą ślepo swym panom
lecz oceniają ryzyka skalę
i jeśli widzą niebezpieczeństwo
to im do niego niespieszno wcale.
Morał: Jeżeli ktoś bezkrytycznie
zawsze wypełnia rozkaz swych panów,
to ryzykuje bardziej, niż osioł?
więc się człowieku nad tym zastanów!
Filozofia
Najpierw się czymś zdumieć,
postawić pytanie,
i wytrwale szukać
odpowiedzi na nie
aby uwzględniając
rozmaite racje
formułować wnioski,
myśli, konstatacje?
lecz nie wierząc w mądrość
własną ani cudzą
karmić wątpliwości
gdy się w głowie zbudzą,
przewrotnie obalać
tezy i dogmaty,
by w ten sposób stworzyć
nowej wiedzy światy?
aż z pokorą w końcu
uświadomić sobie:
?myślę, zatem jestem?
lecz co ja tu robię??
i swych przodków wzorem
dokonać odkrycia:
?wciąż wiem, że nic nie wiem?
i tyle mam z życia!?