Samotny żeglarz

Przez życie płynie samotny żeglarz,
sam sobie sterem, mapą, kompasem,
sens ma dla niego wyłącznie podróż,
do portu wpływa jedynie czasem?

Od lat już liczy tylko na siebie,
wie, jak potężne mogą być fale,
sztormy i burze już nieraz przetrwał,
upał też nie jest mu dziwny wcale,

lecz nie narzeka, wybrał świadomie,
pośród żywiołów trwa niewzruszenie,
gdyż ponad wszystko, co można zdobyć
kocha wędrówkę, wolność, przestrzenie?

Chociaż bywało naprawdę ciężko
rąk nie załamał nigdy bezradnie,
wiedział, że jeśli utraci wiarę
może, jak wielu, rejs skończyć na dnie.

Przez oceanu pejzaż bezkresny
samotny żeglarz płynie dlatego,
by udowodnić, że człowiek może
pokonać nawet siebie samego?

Pomiędzy

(scena 1)
Pomiędzy nami pusta przestrzeń,
w niej kilka pytań zawieszonych
o przypadkowy uśmiech oraz
o uczuć nagłych dziwne strony?

(scena 2)
Pomiędzy nami plac budowy,
słowa są dziś dla myśli mostem,
przez który trwa wymiana marzeń?
a wszystko jest dziecinnie proste.

(scena 3)
Pomiędzy nami czysta miłość,
jej czuły dotyk, smak, poświata
i to cudowne przekonanie,
że będzie tak przez wszystkie lata?

(scena 4)
Pomiędzy nami serca skowyt
i kilku łez bolesne drżenie
o przyszłość i o miłość, która
odeszła nagle w nieistnienie.