Smutek samotności

Samotność bywa smutna tak, jak pies wygnany
lub piosenka śpiewana na nutę fałszywą,
jest jak długo gojone, wciąż bolesne rany
i ścieżka, co zarasta darnią i pokrzywą.

To taki kwiat w doniczce, co stojąc na oknie
usycha z braku wody ? choć za szybą przecież
w ulewnym deszczu ogród od dni wielu moknie?
a kwiat umiera marząc o tym lepszym świecie.

Zdarza się, że samotność czuje ciepłe dłonie
i słyszy miłe słowa do ucha szeptane,
lecz tak bywa w snach tylko? a sny mają koniec
i w realny scenariusz wejść trzeba nad ranem.

Cztery łzy

Każda łza – to kronika
chwil, w których się mieści
szczęścia krótka historia
lub zapis boleści.

Kiedy ludziom łzy z oczu
po policzkach lecą
nie ma dwóch jednakowych,
każda inna nieco:

jedna łza jest jak kropla
wody na pustyni,
druga jak powódź nagła
szkód wiele uczyni,

trzecia z nich w kilka sekund
w opar się przemienia,
a czwarta pozostaje
z twardością kamienia?

Zakazane

Istnieje taka prawda, której znać nie chcemy,
poglądy zakazane wskutek anatemy,
myśli, o których nigdy mówić nie należy
i obietnice, w które nikt już nie uwierzy,

są sny oraz marzenia, jakich być nie miało,
słowa, które nie zmienią się w spełnienia ciało,
obłuda, co honoru utracie jest winna
i miłość, która istnieć wcale nie powinna?

Stany bezradności

Straszna bezradność zwierząt, które wpadły w sidła
i ptaka, gdy myśliwy przestrzeli mu skrzydła,
strach, gdy autem na lodzie kierować się nie da,
bezsilność tych, do których zapukała bieda,

smutek, że żyć nie można z kochanym człowiekiem,
uczucie niedołęstwa, co przygniata z wiekiem?
lecz najgorsza bezradność skrada się zdradziecko
do serc rodziców wtedy, gdy umiera dziecko?