Apel do muzy
Miejże litość moja Muzo.
Chciałbym pisać wierszy dużo,
lecz ty musisz dać natchnienie,
które ja w poezję zmienię.
Przyślij uśmiech, szepnij słowo,
niech zaszumi krew na nowo
i niech myśli liter strugą
ku twej chwale płyną długo!
Iskra uczuć żal roznieci,
wiersze wszak ? to nasze dzieci
więc gdy się zajmiemy pracą
może Noblem nam odpłacą?
Bądźmy nawet ciut niegrzeczni,
metafora to uwieczni?
Nie mów: ?inne są kobiety?,
żadna z nich to przecież nie ty!