Nadgorliwość
Nazbyt śmiało, nazbyt chętnie,
z animuszem i przesadą
nadgorliwcy przez swe życie
robiąc spory hałas jadą.
W cudze życie bez pardonu
włażą w zabłoconych butach
a ich powierzchowna dobroć
bezczelnością jest zatruta.
Ranią słowem i uczynkiem,
w pędzie nie zważają na nic,
gdyż nie mają zahamowań
i nie znają żadnych granic.
Nadgorliwiec wszystkim wokół
życie mocno zatruć może
i choć chce ? być może ? ?lepiej?,
stale mu wychodzi ?gorzej?.