Pianino

Wrocław, mieszkanie w nowej dzielnicy,
w pokoju stoi pianino stare,
lecz gdyby ono mówić umiało
któż opowieści tej dałby wiarę?

Przed pierwszą wojną ujrzało Wrocław
stanęło w willi, w pięknym salonie,
dwaj chłopcy grali na nim Mozarta
ucząc w ten sposób sprawności dłonie.

Potem wybuchła wojna światowa,
więc obaj poszli? jeden nie wrócił,
drugi miał szczęście, ale już nie grał,
bo mu odłamek trzy palce skrócił.

Lecz pokolenie nowe urosło,
pianino znowu się odezwało,
piękna dziewczyna o jasnych włosach
spędzała przy nim czasu niemało.

Obok pianina stanęło radio,
transmitowano Adolfa słowa,
potem okrzyki były i pieśni?
wybuchła druga wojna światowa.

Willa znów z mężczyzn opustoszała,
piękna kobieta pisała listy,
lecz kiedy Berlin skapitulował
koniec wydawał się oczywisty.

A jednak Wrocław nie chciał się poddać,
kobieta trwała sama w swym domu,
miała pistolet i granat aby
nie dać się zgwałcić nigdy nikomu.

Z okien raniła czterech, lecz potem
pocisk na wylot przebił jej ciało,
trafił w pianino, wybił w nim otwór
i pięć klawiszy istnieć przestało.

Willę przeznaczył ktoś do rozbiórki
bo nośna ściana w niej popękała,
no a pianino dostał kresowiak,
więc grała na nim dzieciarnia cała.

Klawisze nowe wstawiono, ale
wciąż widać dziurę w piersi pianina
co jest dowodem na to, że ono
wciąż los muzyków swoich wspomina?

Motywy: Pianino, wojna, Wrocław